Hitte, ziek zijn maar nu weer beter

Haai iedereen,

leuk, al die reacties, blijf lekker doen. Ik typ nu vanuit poprad, waar we nu sinds 12 uur zijn. Het toetsenbord is hier weer eens flink door de war geschopt, dus kan zijn dat er aantal typfouten ontstaan.
Ik ben eigenlijk vandaag net een beetje beter, ik was gisteren, maar vooral eergisteren heel ziek. Veel overgeven, misselijk en de hele godganse dag aan de wc gekluisterd. De details zal ik maar achterwege laten.
Dat gebeurde eigenlijk sinds we in Cerveny Klastor aankwamen, een dorpje met een klooster aan de Dunajec waar je met een vlot over de rivier kon varen. Maar al die leuke dingen zijn aan onze neus voorbij gegaan omdat ik de hele dag op bed lag.
Om nog even terug te komen op het vorige verhaal, na zuberec zijn we naar Starz Smokovec gegaan, een plaatje in de bergen. We hebben daar overnacht in een hotel en ziekenhuis tegelijk. Was best een beetje luguber. Er zou zo een horrorfilm van gemaakt kunnen worden, net als dat verhaal van stephen king trouwens...
Maar gelukkig geen geflipte chirurgen die ons in onze slaap kwamen opereren, dat hebben we allemaal overleefd. De tweede dag daar hebben we de extreme wandeling gemaakt waar de reacties van mijn moeder en broertje op slaan. Het duurde inderdaad ongeveer 9 uur voordat we weer beneden waren, maar het was wel een heeeeeele mooie wandeling. We hebben in de sneeuw gelopen, langs kraakheldere meren gelopen, aan kabels gehangen, door regen, onweer maar vooral zonneschijn gelopen, etc etc. Dus natuurlijk weer mooie plaatjes geschoten. Ik denk dat de fotos tot nu toe al mooier zijn dan die van vorig jaar.
Na starz smokovec dus doorgereisd met de bus naar cervenz klastor. Het is hier zo dat de buschauffeur ook eigenaar is van de bus. Deze buschauffeur was echt een toffe peer, met een bus helemaal volgeplakt met reclamestickers. Hij bracht ons naar een plaatsje, waar we een betere aansluiting zouden hebben met de volgende bus, en hoefde daar niet eens geld voor. Alle mensen zijn hier echt zo behulpzaam en aardig, ongelooflijk!
Eenmaal in cerveny klastor vonden we een privat waar we werden ontvangen door een hele aardige slowaakse familie. En toen werd ik ziek. De mensen waren ontzettend lief en aardig, boden ons van alles aan en kwamen mij een blad brengen met thee en citroen. Ook vroegen ze steeds aan stefan hoe het met me ging. Heel fijn om juist bij dit soort mensen ziek te zijn. Scheelt een hoop!
Nou, toen ik weer beter was gingen we eigenlijk meteen weer weg, dus hebben we niet echt veel van cervenz klastor gezien.
Nu zijn we dus in Poprad aangekomen, en nog steeds is het vies warm en benauwd. Ik zag laatst groot op de voorpagina van een slowaakse krant 35 graden staan, dus ik denk dat het overal een beetje een hittegolf is. Want zelfs op 2600 meter was het gewoon nog warm in de tatras!
Hier in poprad hebben we dit keer weer een soort hotel, een eigen kamer met badkamer, voor ongeveer 6 euro, niet slecht dus.
We gaan vanmiddag nog lekker beetje shoppen en misschien gaan we wel paintballen morgen ofzo, lijkt ons wel tof. Ook is er een zwembad in de buurt, hoewel we van hieruit al kunnen zien dat het daar heel erg druk is.
Na poprad hebben we nog 2 plekken om heen te gaan, namelijk spisske podhradie waar het grootste kasteel van europa staat, en slovensky raj, het slowaaks paradijs, waar we lekker gaan wandelen enzo.
Nou, ik brei nu maar een eind aan mijn verhaaltje en zal eventjes de vragen beantwoorden die jullie hebben gesteld.
Hai sis, nee, onze camera is nog steeds kaduuk, er is geen leven in te krijgen, maar we hebben inmiddels maar geaccepteerd dat we het met de gewonnen camera moeten stellen. Helaas is die van mindere kwaliteit, maar het is nu eenmaal niet anders.
Hai bob, ja, mijn voeten waren inderdaad kapot. Ik merkte het pas na de wandeling, toen ik mijn schoenen uittrok, want toen hingen we allemaal witte dingen aan mn voeten, wat dus mijn eigen vel bleek te zijn. Ik heb daarna 2 hele vellen pleisters gebruikt om mn voeten in te tapen, en inmiddels zijn ze weer een beetje beter.
Hai mam, terrasjes pakken doen we zat, en niet elke dag zijn we op pad, dat zouden we niet trekken. We proberen altijd alles zo goed mogelijk voor te bereiden via de vvv en foldertjes die we hebben. We kopen meestal ook wandelkaarten. Bovendien lopen we nooit alleen. En een strandvakantie?? Zie je het mij al doen?? Ik hou niet van strand en vind dit een fijne invulling van mijn vakantie. Ik wil juist actie.
Nou lieve iedereen, hier laat ik het bij, groetjes en liefs aan iedereen! Tot snel weer!

Michelle en Stefan