Regen, regen, regen...

Hallo allemaal,

hier weer een verslag van onze reis. We hebben intussen echt geen tijd gehad om te schrijven, maar hier komt dan ons tweede deel. We zitten nu in Liptovsky Mikulas in Slowakije. De dag waarop ik het eerste deel had getypt was meteen de laatste echt mooie dag. Daarna hebben we veel regen gehad. Gisteren was het gelukkig droog en kwam de zon af en toe ook nog even kijken.
We zijn naar Auswitsch geweest en hebben een engelse gids genomen. We hebben zowel Birkenau als Auswitsch gezien. Het regende pijpenstelen, wat een extra deprimerende sfeer gaf aan deze dag. Birkenau is een kamp 3km van Auswitsch vandaan, vele malen groter ook. Het kost je 3 uur om er alleen maar omheen te lopen.
In Auswitsch waren heel veel overblijfselen te zien, wat slechts een handjevol was van alles wat er oorspronkelijk was. Zo was er iets van 7 ton haar, afgeschoren van de lijken, waar kleden van werden geweven. Deze gigantische berg haar was alleen het deeltje wat niet kon worden verkocht. Zo zijn er nog veel meer afgrijselijke dingen te zien en te horen. Er zijn foto's van mannen, vrouwen en kinderen. Er zijn babykleertjes te zien... allemaal erg aangrijpend.
We waren pas laat weer terug in Krakow en zijn wat gaan eten in een knusse veredelde snackbar. Daarna op de square superdeluxe ijs genomen, waar we foto's van hebben. Was errug lekker.
De volgende dag zijn we naar Zakopane gegaan met de trein, waar we om 14.01 aankwamen. We kwamen aan in de regen, en toch was het megadruk. Overal stonden proppers met 'Pokoje' wat kamer betekend. We zijn naar een hostel toegelopen en hebben daar meteen 2 nachten geboekt omdat het er zo mooi uitzag beneden en het was maar 5 euro per nacht.
In eerste instantie zag het er op onze zaal, die uit 16 bedden bestond, ook best knus uit. Een hoop krakend hout, houten bedden en trappetjes en hoekjes overal. De zaal bestond eigenlijk uit 4 kleinere kamertjes, waarvan wij de achterste hadden met 4 bedden. Helaas was het sanitair echt onder de maat, maarja...
We hebben over de eindeloze martken van Zakopane gestruind, waar we over de koppen konden lopen. Het weer klaarde op, het werd zelfs wat warmer en ineens zagen we in wat voor een prachtige omgeving we zaten. Zakopane ligt echt tegen de tatra's aan, erg mooi. We kochten een wandelkaart (een hele slechte bleek later) om straks een wandeling voor de volgende dag uit te stippelen.
In het centrum barste het van de gezellige restaurantjes en we kozen er een van. Helaas was deze nou net niet zo goed als we dachten, maarja, je kan niet alles hebben!
Daarna moe en voldaan weer terug naar het hostel gegaan, waar we simon ontmoette, die zich in het bed naast ons genesteld had. Hij is Australisch (Ja, naatje ik heb foto's van hem!) en studeert in Rusland (z'n moeder is Russisch). We hebben veel en leuk gepraat met hem en we maakten hem enthousiast met onze verhalen. Zijn vriend zou morgen ook in Zakopane aankomen en hij vroeg of zij met ons mee konden reizen naar Liptovsky Mikulas. Na een hoop te hebben gelachen (we waren flink melig, we waren allemaal moe) zijn we ijs en wafels gaan halen in het centrum. Daarna zijn we gaan slapen.
De volgende ochtend gingen we eerst Hugo, Simon's vriend, ophalen en een bus regelen naar Liptovsky Mikulas. Simon en Hugo spreken beiden vloeiend Russisch, wat vaak de tweede taal is van de mensen hier. Het was heel handig om hen bij ons te hebben.
Daarna ging Hugo slapen, want hij was de hele nacht opgebleven, en gingen Stefan, Simon en ik de bergen bekijken.
Omdat de kaart zo slecht was liepen we heelvaak verkeerd en duurde het allemaal erg lang voor we uiteindelijk bij de kabelbaan naar boven waren.
De rij voor deze kabelbaan leek kort, maar schijn bedriegt, we stonden zo'n 2,5 uur te wachten. Ondertussen hadden wij het koud, want het regende af en toe en we bewogen niet tijdens het wachten.
Maar ons lijden werd beloond, toen we eenmaal boven waren, op 2km hoogte. We konden met 3 passen naar Slowakije, omdat het meteen de grens was met Slowakije. Het weer klaarde op toen we boven waren, in die zin dat er blauw tevoorschijn kwam en de zon ging schijnen. Er was wel een snijdende wind en het was slechts 7 graden.
We hebben enorm genoten van al het moois om ons heen en we hebben veel mooie foto's kunnen nemen.
Net toen we besloten weer terug naar beneden te gaan sloeg het weer weer om. In NO TIME kwamen de wolken op ons af. Ik heb het geprobeerd op film te zetten, want het was echt heel bijzonder. Je zag de wolken vallen, en naar je toe rollen. En binnen 5 minuten had je minder dan 10 meter zicht. Alles was wit, heel vreemd!
Die avond zijn we met z'n drieen uit eten gegaan in een knus restaurant. Simon is iemand die net zoveel fantaseerd over eten als over vrouwen, dus werd er flink veel besteld.
Omdat deze avond de laatste avond in Polen was moesten we allemaal van onze laatste zloty's af. Hugo had zich inmiddels weer bij ons gevoegd en vertelde dat hij, omdat hij niet had nagedacht, per ongeluk nog 200 zloty's had opgenomen: zo'n 50 euro wat echt heel veel is in Polen. Dus besloten we naar een nachtclub te gaan en alles uit te geven. Dat werden een paar bijzondere cocktailshots (16 per keer) en flink wat bier. Het was erg gezellig, ze zouden zo'n club in dordt moeten hebben!
Stefan en ik gingen rond half 2 weer terug naar het hostel terwijl de andere 2 de hele nacht zijn doorgegaan.
De volgende dag hebben we netjes de bus gehaald richting Slowakije en rond 17.00 waren we dan uiteindelijk in Liptovsky Mikulas, wat kwam omdat we ergens net over de grens 2,5 uur op de volgende bus moesten wachten. We hebben toen lekker op een terrasje in het zonnetje (zowaar) gezeten en gelachen om de spotgoedkope dingen die je hier kan krijgen.
We wilden allemaal graag een hotel met een sauna, waar ze er hier een hoop van hebben, maar het bleek allemaal alleen in de winter te worden gebruikt. Voor ongeveer 7 euro hadden we een luxe kamer met goede bedden, dus we vonden het wel best.
Simon en Hugo wilden meteen gaan slapen, dus gingen Stefan en ik alleen uit eten. We hebben onwijs lekker gegeten, het was zoveel dat we ongeveer de helft hebben laten staan, wat we zo zonde vonden... En dan te bedenken dat het in totaal, met 6 drankjes en verschillende bijgerechtjes, rond de 18 euro was! We geven hier echt heel veel fooi in verhouding, wat erg grappig is omdat de mensen hier zo dankbaar zijn! De Slowaakse mensen zijn nog een tikkeltje aardiger en relaxter dan de Polen, en heel heel vriendelijk.
Trouwens, ons hotel ligt aan een rivier, de rivier is ongeveer 7 meter van onze kamer vandaan, erg leuk! Wat eigenlijk het ergste is, is het weer. Het regent al de hele dag pijpenstelen en er is niks te doen. Onze plannen om te gaan raften en paraglyden vallen daardoor letterlijk in het water. We hebben wel een foldertje gevonden van een kartbaan, wat we misschien vanavond met Simon en Hugo kunnen gaan doen. Dan doen we in ieder geval nog iets! We zouden nu wel veel liever naar Banska Bystrica willen gaan, maar we hebben nu al voor 2 nachten geboekt...
Maar al met al hebben we het onwijs naar ons zin! Het lijkt alsof we al maanden aan het reizen zijn, het is onvoorstelbaar dat we nog niet eens op de helft zitten. We vinden het ook heel erg gezellig dat we Simon en Hugo hebben ontmoet, omdat het wat meer dimensies biedt om dingen te organiseren. En Stefan en ik hebben nog steeds geen ruzie gehad, we zijn alleen nog maar gekker op elkaar geworden :)

Allemaal bedankt voor jullie reacties, erg leuk om die te krijgen en te lezen! Ik hoop dat jullie blijven lezen!

Liefs en groetjes,

Michelle en Stefan