Kukes - Peshkopia - Skopje - Pristina

zoooo

het is alweer een paar dagen geleden dat we voor het laatst een verslagje hebben geplaatst. Sinds we uit Shkoder zijn vertrokken zijn we eigenlijk alleen maar aan het reizen geweest. Dit komt voornamelijk door de slechte wegen in Albanie en het feit dat ze alleen 's ochtends vroeg reizen en het dus lange reizen zijn van soms wel 5 uur, waarna je niet meer verder kunt reizen als je ergens aankomt.
Zo komt het dat we van kukes naar Peshkopia aan de grens van Albanie zijn gereisd en in de bus hebben besloten niet meer verder naar Lura te reizen. We zaten nu al dagen lang in een aftands busje die met dezelfde aftandse veringen over nog aftandsere wegen reed, wat ons echt zo vermoeide dat we iedere middag uitgeput van het lange reizen in slaap vielen. En de stadjes waar we waren zijn leuk, maar niet om over naar huis te schrijven.
Peshkopia was weer anders dan voorgaande dorpjes, en hier ontbrak de vleeskeuring die savonds altijd plaatsvindt in Albanie en Montenegro. Zo kwam het dat we na een tukkie en een douche achter het feit kwamen dat we om 9 uur savonds zaten opgesloten in het hotel. Maar aangezien we nog geen avondeten hadden gehad en we nog te wakker waren om nu al te gaan slapen heb ik stiekem de sleutels gepakt die op de bar lagen, en zijn we naar buiten gegaan. We hebben de mensen van het hotel toen dus van buitenaf opgesloten, dus konden we niet te lang wegblijven. Ons idee was even en pizzaatje te halen die je in de meest kleine dorpjes nog kunt halen, maar dit dorpje was om dit tijdstip op de vrijdagavond al helemaal uitgestorven en donker. Dit was zo gek na alle drukte die je normaal gesproken rond dit tijdsstip op straat aantreft! En natuurlijk was er nergens ook maar iets open waar we een warme hap konden halen. Dus bij gebrek aan beter hebben we bij een kleine supermarkt zakjes chips, snoepjes, blikjes fris en 2 appels gehaald om als avondeten te dienen. Toen vielen we nog bijna om van verbazing toen het jongetje die achter de kassa stond bijna 30 euro vroeg voor deze dingetjes (2800lek). Na heel hard te hebben gelachen haalde hij er ineens een 0 af, waardoor het nog geen 3 euro was. Zo zie je maar hoe je bedondert kan worden, hoewel je wel erg dom moet zijn om er bijna 30 euro aan uit te geven.

Het is hier trouwens niet vreemd om kleine kinderen (vanaf een jaar of 10) hier mee te zien draaien in de maatschappij. Ik heb het idee dat ze vaak hun ouders of familie bijstaan met hun werk. Op weg hierheen zag ik bijvoorbeeld kinderen met de straatwerkers meehelpen, en ook zie je ze vaak in winkels of bijvoorbeeld bij poolcentra, waar er hier ook niet bepaald een gebrek aan is.

De volgende dag hebben we voor het eerst geprobeerd een beetje uit te slapen, maar we werden uit onszelf alweer redelijk snel wakker. Dus om 8 uur gingen we weer weg van het hotel, op zoek naar vervoer richting Macedonie, wat ons nieuwe plan was nu Lura niet meer doorging. We hoopten dan Skopje in Macedonie een mooie plek zou zijn om even te vertoeven.
Al gauw reed er een busje voorbij die naar de grens zou gaan, en gelukkig gooiden we onze tassen achterin en plofden tussen de mensen op de bankjes. De man achter het stuur was zoals de meesten hier weer bijzonder vriendelijk en praatgraag, en het was daarom 1 gezellig boel in het busje. Albaniers zijn sociaal en leggen makkelijk contact. Waar hier in Nederland mensen in de bus niks tegen elkaar zeggen, houden ze hier elkaar sterke verhalen voor. De chauffeur sputterde met zijn ouwe busje de straten door, ondertussen om de haverklap toeterend, wat alle passagiers aan het lachen maakte, omdat het wel een tic van hem leek om om de zoveel seconden 3 a 4x te toeteren.

Eindelijk zaten de op de weg naar de grens en namen we zachtjes aan afscheid van dit prachtige land met zijn prachtige mensen die we beiden in ons hart hebben gesloten. Ik ben echt verliefd geworden op het land en hoop zeker een keertje terug te keren om de rest van het land te ontdekken.
Maar verlangend keken we ook uit naar betere wegen, snellere aansluitingen en minder lange reistijden. Dus we waren niet ontevreden toen we de grens van Macedonie overstaken (te voet trouwens). In macedonie kregen we een lift naar het grensdorp voor 2 euro, en eenmaal daar ging de bus al snel naar Skopje.

Macedonie is direct alweer zo westers! De mensen zijn ineens zo stil, afstandelijk, minder vriendelijk en alles is weer zo modern! We moesten echt even omschakelen, en vonden het niet per definitie een verbetering.
De rit naar Skopje verliep soepel, we genoten van de luxe van strak asfalt en een nieuwe bus met airco, en zoefden met hoge snelheid over meerdere tolwegen.

Eenmaal in Skopje viel de stad ons tegen. Misschien is het een te grote overgang, misschien is de stad zelf gewoon niet aantrekkelijk genoeg, of misschien hebben wij de hoogtepunten gemist, maar de stad kon me niet genoeg bekoren. Het hostel was duur, 50 euro! Dat hebben we nog nooit hoeven betalen voor een hostel, wat ons ook wel een beetje een pestgevoel gaf. Daarnaast wilden we graag verder naar Montenegro na de stad te hebben gezien.

Wel was hier een McDonalds, en wat hebben we daar heerlijk gemact zeg! Kan niet anders zeggen, maar ik had er zo'n gruwelijke behoefte aan na het vele slechte en vette voedsel in Albanie... dat een maccie gewoon een magere maaltijd leek in vergelijking met het druipende voedsel (zonder overdrijven) in Albanie.

De knoop was snel doorgehakt, en we zouden de volgende dag weer verder reizen naar pristina, Kosovo, vanwaar we weer verder zouden gaan naar Montenegro. Maar helaas gaat niks hier zo snel als we hopen, maar gelukkig hebben we de tijd.

Zo komt het dat we al vanaf 11 uur vannochtend in Pristina zitten en wachten tot de bus om 19 uur vanavond richting Montenegro vertrekt. Eerder was dus helaas niet mogelijk, en waarschijnlijk zal het ook niet mogelijk zijn om in Montenegro direct door te reizen naar de Tara kloof en het Durmitor gebergte waar we heen willen.

Maar dit is ook leuk, zo zitten we in eens in Kosovo! Het land dat ik ken van de oorlogsbeelden op het journaal, en waar de oorlogswonden op sommige plekken ook nog duidelijk zichtbaar zijn. Zo zijn er nog kapotgeschoten gebouwen, hoewel het meerendeel al neergehaald is en er vooral heel veel wordt gebouwd. Ook zie je her en der kogelgaten in muren zitten. Op de rit hierheen kwamen we langs talloze auto slopen die auto onderdelen verkochten, waarbij je veel kapotte auto's ziet waar vaak ook schietgaten inzitten. Ook rijdt je over bruggen waar borden bij staan dat ze mbv ontwikkelingshulp weer zijn herbouwd, en staan er borden voor de bruggen met plaatjes van tanks, die er soms wel of niet overheen mogen. Ook het feit dat er hier nog landmijnen liggen is een enigszins beangstigend gevoel, hoewel we er hier in de bebouwde kom geen angst voor hoeven te hebben. Toch werd het Tom, die we in Podgorica hadden ontmoet, afgeraden om te mountainbiken hier, vanwege diezelfde mijnen.

Nouja, we zijn niet van plan hier verder onze vakantie door te brengen, maar ik vind het wel bijzonder dat ik nu met mn voeten op deze grond sta, diezelfde grond die ook is platgelopen door militairen, waar kogels door de straten vlogen en waar je je niet zeker was van je leven. Gelukkig merk je hier in het centrum niks van onrust.

Vanavond dus naar Montenegro, misschien dat we zo hier nog even een lichte maaltijd kunnen doen voor we gaan rijden. Op een terrasje zitten in Kosovo, ook geen verkeerde bezigheid, al zijn dat niet de dingen waar je in eerste intantie aan denkt bij dit land.

Ik hou het hierbij, ik ben erg benieuwd hoe het de rest vergaat!

Kees had je ons smsje ontvangen? Nog gefeliciteerd met je verjaardag ouwe reus! Hopen dat je daar lekker weer hebt om het onder genot van roseetje te vieren? Wij proosten vanuit hier in ieder geval op je!

Margreet bedankt voor je goeie zorgen voor de katten. Het neemt al een stukje bezorgdheid bij ons weg dat jij ze verzorgt als dierenkenner ;) We hopen dat het jullie niet teveel moeite kost en dat mik er snel bovenop komt!

Marjolein een hele fijne vakantie toegewenst meissie! En ik had je smsje ontvangen en ook teruggereageerd, maar die heb je misschien niet ontvangen?? Anyway, was superblij voor je, ook uit eigenbelang haha, kan ik je collegeblokken weer versieren volgend jaar. Bovendien, waar zou je zonder mij zijn als superduopartner ;)

Leontine, wat vervelend dat er dingen niet goed gaan, ik hoop dat de zaken snel weer goed gaan voor je! Wel lief dat jullie alsnog met ons meelezen! Tot snel weer een keertje??

Jannie ja beetje jammer dat je reageert, krijg spontaan het zuur hier nu ik weer aan mn werk denk. Nou bedankt weer hoor, ik pak je nog wel terug... sidder je al?
;)

En alle anderen die ik vergeten ben, sorry, maar ook jullie reacties worden heel erg gewaardeerd!!!


Liefs van ons, steef en mies