Ulcinj / Albanie --> Shkoder

Hallooooooooooo

Wat leuk zeg om al die uitgebreide reacties te lezen!! Echt heel fijn, heb je echt weer een beetje het idee dat we wat dichter bij elkaar zijn. Maar we gaan niet sentimenteel doen, want we moeten nog 2,5 week ;)

We zijn zoals jullie kunnen zien intussen albanie ingekomen vandaag. En wat is dat land anders!
Maar eerst even bij het begin beginnen. Na Budva zijn we naar Ulcinj gegaan, wat ook aan de kust ligt en lekker druk is, maar niet zo raar toeristisch als budva. Hier heb je maar een klein strandje en een kleine oude stad, maar de straatjes en boulevard zijn hier erg gezellig. We hadden meteen na het uitstappen uit de bus al een slaapplek gescoord, bij een tegenover liggend pension. We hebben heel makkelijk 10 euro van de prijs af kunnen lullen, dus kennelijk zetten ze je hier soms af bij het leven.
Na lekker de stad te zijn doorgelopen en mensen te hebben gekeken hebben we savonds aan de boulevard met uitzicht over de zee (vanuit hier zie je trouwens de laars van italie liggen, supercool!!) lekker gegeten. Ineens betaal je hier maar 3,5 euro voor een superlekker hoofdmenu. Dat was dus dubbelgenieten!

Smiddags heeft steef zn stoute schoenen aangetrokken en is de mannenkapper binnengestapt om zijn lange lokken wat in te korten. Daar issie echt superleuk geknipt. Je hebt hier speciale mannensalons en vrouwensalons. Mannen knippen alleen mannen, en andersom. De mannen en jongens zijn hier ook vreselijk ijdel. Dus werden de haartjes van Steef met bijzondere ijver behandeld en milimeter voor milimeter bijgewerkt. Het was echt heel leuk om naar te kijken, zo geconcentreerd heb ik een kapper nog nooit bezig gezien. Dus piekfijn kwam stefan weer buitengestapt: wassen, knippen en stylen voor 7 euro, waar vind je dat nog!

Savonds na het eten vroegen we bij het busstation hoe laat de bus naar albanie zou gaan de volgende dag. Die ging om 6.00 uur en 12.30. Hmmm.. dat was een dilemma: of heel vroeg of heel laat. We besloten voor de eerste keuze te gaan omdat we toch lang geslapen hadden de vorige avond en zo nog wat aan onze dag zouden hebben.
Dus om 5.00 uur vannochtend ging de wekker alweer, en stapten we half 6 naar buiten. En geloof het of niet, maar het was DRUK bij de bussen!! Later las ik in de reisgids over albanie dat het reizen hier inderdaad vaak al voor 7.00 uur plaatsvindt: mensen starten hier de dag al vroeg, en stoppen dan rond 15.00 uur met werken om dan te gaan lunchen en vervolgens siesta te houden. Tegen 18.00 uur gaan mensen dan vervolgens een koffie met iets zoet als gebak of ijs op het terras doen. Pas na 20.00 uur wordt er doorgaans gegeten. Savonds vindt er altijd een soort veemarkt of veekeuring plaats wat we al meerdere keren meegemaakt hebben, waarbij alle mensen gewoon op en neer over de boulevard of anders door de straten lopen, enkel om elkaar te bekijken. Dat verklaart waarom de straten hier savonds altijd vol met mensen zijn.

Maargoed, ik was bij de bus gebleven. Om 6.00 uur vertrok de bus. We leverden meteen de paspoorten in, die ze bij de grens inleverden. Daar moesten we trouwens weer eeeeeerg lang wachten... Kennelijk zijn ambtenaren overal ter wereld net zo langzaam. Na een half uur reden we met een stempel rijker in ons paspoort (de 3e deze vakantie!) albanie in. En wat een verschil merk je direct hier! Wat meteen opvalt is dat mensen hier het land nog altijd met de hand bewerken. Het land ligt vol met akkers, graanvelden en andere gewassen, en je ziet overal vrouwtjes met hoofddoekjes en zeisen in hun hand (of andere gereedschappen). Verder passeer je direct een aantal paard en wagens, zie je vrouwen en mannen de koeien of schapen over de wegen en paden drijven en bij loushe barretjes langs de weg zie je mannen turkse koffie drinken. We reden langs een grote rivier, die we op een gegeven moment overstaken. Deze brug zag er echt niet uit, zoiets kan je je in het westen echt niet voorstellen.

Al snel reden we de stad in, die erg groot en levendig is. Niet eens zozeer druk, het lawaai valt erg mee. Er is gewoon veel bedrijvigheid. Nadat we waren uitgestapt en met de tassen over straat liepen merk je meteen dat er hier niet veel toeristen komen. mannen achter hun kopjes koffie staren je met grote nieuwsgierige ogen aan!

Al snel hadden we een hotel gevonden: hotel Rozafa, waar we voor 15 euro per kamer slapen. Niet veel geld dus!
Het maximale dat je hier op kan nemen is 20.000 (althans, het maximale dat staat aangegeven). Dat is 150 euro. Mensen verdienen hier namelijk vaak minder dan 100 euro per maand, kan je nagaan!
Het hotel is een oud communistisch albturism hotel, wat vroeger werd gebruikt door bijv sportteams en zakenmensen. Nu zijn ze ge upgrade en hebben ze ensuite badkamers, maar dat klinkt mooier dan het is. Hoewel we zeker niet mogen klagen!

Nadat we de tassen hadden gedumpt in de kamer en steef had gedoucht, gingen we op zoek naar een centrum die gespecialiseerd is in ecotoerisme naar de bergen. We willen namelijk naar theti, maar dat is vrijwel onbereikbaar. Dit bureau zou ons daarin kunnen adviseren. Maar toen we er aan kwam bleek het bureau dicht te zijn of te zijn verhuisd. We probeerden omstanders te vragen waar het bureau gebleven was, maar niemand spreekt hier engels. Maar we vroegen het aan een vrouw, die haar dochter erbij riep. Deze riep vervlgens een bewaker die op zijn beurt weer iemand vanuit een ander gebouw erbij riep. Toen er 4 mensen stonden werd aan elke voorbijganger gevraagd of ze konden helpen of engels konden spreken. Ik denk dat er uiteindelijk wel 6 of 7 mensen allemaal hun best deden ons te helpen. Uiteindelijk maakte 1 van hen duidelijk dat hij ons ergens heen zou lopen om ons te helpen. Wat fijn! Gelukkig liepen we achter deze man aan de straten door. De man ging ergens binnen en vroeg verder, hij werd vervolgens weer doorverwezen. Dit gebeurde zo'n 5x achtereenvolgens, en steeds nam de man ons weer mee naar een volgende locatie. Uiteindelijk na wel 20 minuten lopen kwamen we ergens waar een meisje engels sprak. Zij wist ons in contact te brengen met die man van het bureau dat zich specialiseerde in ecotoerisme. Hij zou over 40 minuten naar ons toekomen om ons te helpen. De andere man nam ons weer mee terug naar het postkantoor waar hij bleek te werken. Hij parkeerde ons op 2 stoelen en ging ondertussen zelf door met zijn werkzaamheden. Na een tijdje gebaarde hij ons weer dat de man van het bureau was gearriveerd, waar hij ons vervolgens aan overleverde. Na deze man heel erg te hebben bedankt volgden we de nieuwe man, die gelukkig engels sprak. Hij nam ons mee een terras op om de zaken te bespreken. Na wat heen en weer gevraag hebben we het volgende geregeld met deze man.

Morgen worden we om 8.00 uur bij het hotel opgehaald voor 1 van zijn vrienden (hij runt samen met 4 vrienden dit bureautje) die ook als gids zal dienen deze trip. We verblijven 3 nachten in Thethi wat midden in de bergen ligt. We slapen daar bij mensen thuis die voor ons eten en drinken zorgen. De reis erheen is alleen mogelijk met een 4x4 wagen en een ervaren chaffeur, omdat de weg erg slecht en gevaarlijk is. Zelfs taxis weigeren er vaak heen te rijden. Eenmaal daar krijgen we 3 dagprogramma's onder leiding van een gids. De eerste dag (de dag van aankomst) gaan we het dorpje bekijken. De volgende dag gaan we de hele dag de bergen in. De derde dag gaan we weer de bergen in, maar dan richting Valbona, terwijl we de andere dag richting Montenegro gaan. De laatste dag worden we meegenomen naar grotten, watervallen en meertjes, waarna we vervolgens na de lunch weer terugrijden.
Dit zal waarschijnlijk betekenen dat we de komende 4 dagen niet op internet zullen kunnen. Dit alvast te hebben gezegd hoeven jullie je dus geen onnodige zorgen te maken als jullie even niks van ons horen ;) De vrienden die dit organiseren staan genoemd in de reisgids en zijn ervaren in dat gebied. Ze hebben er zelf gewoond of zijn er opgegroeid, wat ze dus goeie gidsen maakt. Ze hebben ook al vaker met nederlanders samengewerkt.

We hopen dat dit hele mooie dagen gaan worden. We hebben als echte nederlanders op de prijs afgedingt, wat misschien niet netjes is omdat het geld voornamelijk naar de lokale bevolking in de bergen gaat. Maarja, 300 euro vonden wij toch echt genoeg.

De 28e zullen we dus weer terug in Shkoder zijn. We wilen daarna graag naar komani reizen, wat niet zo ver hiervandaan is. Vanuit daar gaan we een ferrytocht maken naar Fierze, waar we waarschijnlijk weer even verblijven. Waarschijnlijk is het dan alweer tijd om weer richting Montenegro te gaan. Als er nog tijd over is gaan we richting Lura NP wat verder naar het zuiden van Albanie.

Kees, we zijn niet van plan naar Kosovo te gaan, hoewel we mensen hebben gesproken die daar naartoe zijn geweest en het als zeer rustig hebben ervaren. Tom uit Luxemburg was een paar dagen in pristina, de hoofdstad van Kosovo en is daar naar een conferentie geweest over de situatie daar nu. Ze zijn druk bezig om alles daar op orde te krijgen. Hij vertelde bijvoorbeeld dat er daar iets van 2000 net afgestudeerde rechtenstudenten waren, waar ze momenteel natuurlijk niks aan hebben. Ze hebben nu juist mensen nodig die met hun handen kunnen werken, maar die ontbreken nu juist. Dat soort problemen zijn vooral gaande.

Zo, nu flikkert net ineens de stroom eraf, waar niemand van op kijkt. Dat is hier ook een heel normaal verschijnsel in Albanie. Gelukkig sloegen ze meteen de generator aan, zodat er nog stroom was.

nou, nu brei ik er een eind aan, we gaan de stad bekijken, er is hier best een hoop te zien en het is nog vroeg!

We hopen weer op zulke leuke reacties! Tot snel en veel groetjes van ons!

Stefan en Michelle