Podgorica / Budva

Hallo mensen!

Omdat we wat uurtjes over hebben zal ik me maar weer even storten op een nieuw verslag ;)

Zijn jullie al afgehaakt of zijn er nog die-hard lezers onder ons? Ik hoop van wel, ondanks dat het aantal reacties ons een BEETJE tegenvalt!
Als antwoord op jullie vragen: Mam we hebben geen gamba's kunnen vinden toen, maar we hebben wel gezellig een pannetje garnalen gekregen, die we hebben zitten pellen. Erg leuk.
En Leontine, de salades zijn hier niet zo lekker als in Bulgarije, maar de groentes op zich zijn wel superlekker, komt omdat hier alles biologisch wordt verbouwd omdat ze geen geld hebben voor pesticiden.

In Podgorica zijn we die middag na ons verslag naar de oude romeinse ruines gelopen. We moesten daarvoor de stad uit en een heuvelachtig gebied in. Dat was wel even lekker, ondanks de klere hitte. Jullie mogen best een paar graden van ons hebben, we kunnen er gerust een stuk of 5 missen! Om bij de ruines te komen moesten we ook een stukje over een spoorrails lopen, over 2 rivieren heen die in een kloof lagen. Erg mooi, net alsof we in een western film speelden :) Er was ons gezegd dat het spoor buiten gebruik was momenteel, dus het was veilig eroverheen te lopen. Eenmaal daar aangekomen viel het aanbod in ruines een beetje tegen, vooral omdat het bijna volledig overwoekerd was waardoor je de ruines niet zo goed meer kon zien. En om door al die woekerplanten te lopen irriteert als een jota aan je benen, dus bleven we vooral aan de randen. Verder was het wel een mooie wandeling.
Toen we terugliepen via een andere weg reed er ineens een trein over het spoor! Nou, toch fijn dat die informatie hierover duidelijk was. In ieder geval hebben we het overleefd haha!

Eenmaal terug bij het huisje van de Amerikaan die Steve heette, ontmoetten we wat van de andere gasten. Tom uit Luxemburg, Jake uit Engeland en een Pools meisje. Later kwamer er ook twee finse meisjes en een servier bij. We raakten wat aan de praat met elkaar, en toen opperde Steve of het misschien leuk was om samen te eten. Hij zou de buren (hij woont in een hofje) vragen of zij wat voor ons wilden gaan maken, iets in de trant van een bbq. Maar omdat we allemaal honger hadden en het nog wel even zou duren voor de vrouwen klaar waren met koken, gingen we eerst samen een soepje doen in de stad. Het werd algauw heel gezellig met z'n allen. Na de soep gingen we terug en hadden de vrouwen een hele berg traditionele broodjes voor ons gebakken, gevuld met kaas. Geen bbq, maar wel erg lekker. En met de door ons gekochte wijn erbij was het een supergezellig avond. Steve is echt een aanrommelaar en daar hou ik van. Later op de avond werden de bedden klaar gemaakt en bleek dat we met NOGAL veel mensen waren. Er waren 3 kamers, waarvan 1 van Steve zelf. Maar bij gebrek aan ruimte sliepen er 3 anderen bij hem in zn kamertje, sliepen steef en ik op de grond, en sliepen er 2 Denen die veel later kwamen in de keuken. Al met al waren we met 13 personen in een piepklein huisje. Je kan je wel voorstellen wat een gezellige drukte dat is! Gelukkig was het een hele gezellige groep en was de sfeer daarom erg goed.

Die ochtend sliepen we uit, omdat het de avond ervoor erg laat was geworden. Na 10en gingen we dan eindelijk naar het busstation om naar Budva te gaan. Om 11 uur hadden we de bus. Na de middag waren we pas in Budva. Wat een stad is dit zeg!! Dit is met niks van Montenegro te vergelijken. Het is echt gekkenhuis hier. Stranden vol mensen, boulevards compleet met kermissen, fastfood tentjes, onmin veel souvenirs winkeltjes en zelfs clubs met paaldanseressen open en bloot (letterlijk) op straat. Hier hou ik dus echt niet van. De oude stad is verder wel grappig, maar Kotor was toch echt een stuk mooier. We komen hier maar met 1 doel, en dat is die scooter!! Maarja, we moesten nog wel een slaapplaats zoeken voor de komende 2 dagen.

Na heeeel veel gezoek en geloop kwamen we erachter dat dit een duur verblijf zou gaan worden. Ze vonden hier 65 euro per nacht voor een kamer namelijk goedkoop bij de VVV. Ik weet niet, maar daar moet ik een dag voor werken.
Na lang doorzoeken kwamen we weer terug bij het busstation en bij de VVV daar deden ze echt hun best voor ons en vonden ze uiteindelijk een kamer voor 85 euro voor 2 dagen. Even slikken, maar het moet maar.

We hebben die middag eigenlijk niks noemenswaardig gedaan. We waren zo blij met een eigen kamer en een bed en een douche, dat we die maar allemaal gebruikt hebben. We wilden zo graag douchen, dat we zelfs te ongeduldig waren te wachten tot de boiler warm was, dus dat was een koude douche ;)

De volgende dag vroeg opgestaan en om 8 uur gebeld naar Branco, die de scooter voor ons naar Budva zou brengen. Jahoor, om 9 uur zou hij hier zijn, super goed geregeld! Dus om 9 uur werd ons het e.e.a. uitgelegd en even later zaten we met 2 dopjes op onze hoofden op de scooter, supergaaf!! We zijn meteen richting Cetinje gereden, wat wel even spannend was omdat daar soms wel 100 wordt gereden en je enkel met je korte broekje en slippers op zo'n ding zit. Maar eenmaal daar voorbij draaiden we ergens af naar beneden en waren we in 1x weg uit de drukte. We reden door de bergen heen richting Rijeka Crnojevica, wat aan een rivier ligt dat uitmondt in het Skadar meer. Het was een supermooie tocht over kronkelweggetjes door de bergen heen, met na elke bocht een ander uitzicht. Wat een ideaal vervoermiddel was dit! We hadden steeds de mogelijkheid om af te stappen en even foto's te nemen om vervolgens weer verder te rijden. Omdat het zo warm was, was het veel lekkerder om te rijden met het windje door je kleren, dan om stil te staan in de brandende hitte. Na een tijdje kwamen we aan bij het dorpje, dat bekend is vanwege zijn brug die je al van verre vanuit de bergen ziet. Een stenen bruggetje met die bogen, erg schilderachtig met alle bootjes die erbij liggen. Na een drankje te hebben gedaan reden we verder, en zagen we al snel dat de rivier zich verbreedde en dat er moeras ontstond aan de oevers. Het water ligt hier vol met lelies en grasvlaktes, soms zie je ineens koeien grazen, meters ver het water in. Een heel mooi gezicht! Ook werd er hier gekanood (hoe schrijf je dat?) wat ook een superactiviteit is in deze mooie omgeving. We reden eerst richting Podgorica verder, en volgden de rivier onder ons, die zich door de bergen kronkelde. Op een gegeven moment maakt de rivier een haarspeldbocht om een berg heen, wat echt een grandioos gezicht is. Vanuit de plek waar wij stonden kon je zo links en rechts van de berg kijken hoe de rivier zich verder voer, met in de verte het skadar meer en nog veel meer bergen die steeds vager werden. Wat een unieke natuur hier, en wat super om die op deze manier te ontdekken, zonder andere mensen omdat het alleen mogelijk is hier met eigen vervoer te komen.

We reden verder richting het Skadar meer, richting Virpazar dat aan het begin ervan ligt. In Virpazar hebben we superlekker geluncht, waar we geholpen werden door een lief vrouwtje. We bestelden soep en kregen een grote pan soep waar we zelf uit konden opscheppen. We kregen brood voor ik denk de hele week, wat nog warm was van de oven, en de salade was ook super, en ook weer erg groot. Dus tonnetje rond en dik tevreden stapten we weer op de door de vering heen zakkende scooter en besloten we langs het meer richting Albanie verder te rijden. Ook hier weer prachtige vergezichten over het meer, met eilandjes en bergen die steeds vager worden in de verte, en stukken moeras aan de oever... prachtig! Via kronkelweggetjes en spannende bochten, steigingen en dalingen reden we steeds verder richting albanie, dat we al van verre zagen liggen. Op een gegeven moment werd de weg ook slechter, liepen er voortdurend ezels op de weg, zag je moskeeen in de verte en hoorde je islamitische muziek spelen. Oftewel, we zaten bij de grens van Albanie. We konden zo SKhoder zien liggen, de stad waar we straks heen zullen gaan. En ook de Albanese alpen, die echt machtig lijken vanuit de verte. Na een scherpe bocht reden we weer montenegro en niet veel later zagen we de zee alweer liggen. Het was inmiddels al wat later, dus de zon scheen prachtig op de zee, wat weer voor mooie uitzichten zorgde.

In Bar, wat een havenstad is, hebben we nog een extra stop gemaakt om daar de oude stad te bezoeken. Anders dan bij de andere steden die we tot nu toe hebben gezien ligt deze niet aan de kust, maar tegen de berg en is deze ook niet meer intact. Er is nog wel een heleboel over, en voor een euro entree konden we deze stadsresten bekijken. Ook dit was weer erg mooi, er was veel te zien, de zon maakte lange schaduwen op de stenen gebouwen en vanuit de berg kon je prachtig over de stad en de zee uitkijken. Na veel foto's te hebben gemaakt en lekker te hebben rondgeklost door de oude stad stapten we weer op onze vertrouwde scooter. Inmiddels begonnen we weer trek te krijgen, het was al na 6en. We hoopten in Sveti Stefan te kunnen eten. Na nog een uurtje cruisen kwamen we daar aan, maar dit mooi gelegen dorpje, met de oude stad als eilandje in de zee, met alleen een loopbrug als toegang, bleek niet toegankelijk te zijn voor publiek. We hebben nog wel even genoten van de mooie uitzichten en mooie omgeving daar, maar toen onze magen ons deden herinneren aan de etenstijd hebben we maar weer koers gezet richting Budva, waar we weer vlakbij zaten. Zo gezegd, zo gedaan en even later waren we weer in Budva. Een uurtje later zaten we aan ons eten, een heerlijke pasta (jaja, die heb ik notabene zelf gekozen, als niet-macaroni luster) en pizza. Hier overviel ons de vermoeidheid van alle indrukken van vandaag. Wat was dit een superdag, en wat hebben we genoten! We waren allebei kapot van het geconcentreerd zijn op de weg en mogelijke tegenliggers bij elke bocht, plus alle mooie uitzichten, dat we direct na het eten naar bed zijn gegaan.

Vannochtend is de scooter weer ingeleverd en wilden we meteen door naar Ulnicj, maar de bus gaat pas om 1 uur, dus moesten we nog even de tijd doden. En wat is dan nuttiger dan het schrijven van een verslag? Ik hoop dat ik heb duidelijk kunnen maken hoe mooi we het gisteren hebben gehad. Dat was echt een moment dat je zou willen dat jullie erbij zouden zijn, om te ervaren wat wij ervaren. Dit soort momenten zou je echt graag willen delen. Ik hoop maar dat de foto's en het verhaal het een beetje goed zullen weergeven.

Nu gaan we naar Ulnicj, dat we gister al hebben zien liggen. Het is het meest zuidelijke stadje van Montenegro, en een goede grensovergang voor Albanie, aangezien 80 procent hier al moslims is, en de stad niet minder dan 26 moskees telt. waarschijnlijk zullen er hier ook weer ezels op de weg staan, heerlijk dat simplisme! Want hier in Budva zou je langzaam gek worden...

We hopen over 2 of 3 dagen weer een verslagje neer te kunnen zetten, wellicht vanuit Albanie.

Liefs van ons en groetjes, knuffels en kusjes aan iedereen!
Zorg maar goed voor pips en miks he?

Michelle en Stefan