Plovdiv-Kalofer

Hallo iedereen!

Kijk ik vol spanning naar m'n reacties.... NIKS! Valt me wel weer een beetje tegen. Zijn jullie massaal afgehaakt na het laatste bericht? Ik begreep dat mama niet kon reageren, neem aan dat dat voor meer van jullie geldt.
Nouja, ik hoop maar dat ik het niet voor niets typ, en dat jullie snel weer kunnen reageren.
We zijn nu in Kalofer, waar we 3 nachten slapen, normaal maar 2 in elke plek (of soms maar 1). De dag van aankomst liepen we eigenlijk per toeval de vvv binnen. Van de buitenkant was het helemaal niet te zien en het staat nergens aangegeven, we waren ook eigenlijk op zoek naar iets anders, maar een vvv, die eerste die we vonden die open was, is natuurlijk helemaal makkelijk.
Daar werkte een amerikaan, dus engels spreken was een eitje, en alles kon makkelijk vertaald en begrepen worden. Hij belde een accommodatie voor ons, een mooie kamer met balkon aan de rand van het stadje. Ook informeerden we wat er te doen was, welke wandelingen er gemaakt konden worden, welk tentje het beste was en later ook of paardrijden mogelijk was.
We besloten 3 dagen te blijven omdat je hier goed kon wandelen en omdat we ook een dag wilden paardrijden, dat leek ons wel tof.
Op aanraden van de Amerikaan gingen we eten bij het door hem aangewezen restaurantje. Ik wilde graag witte wijn bij m'n eten, maar hier staan altijd alleen de prijzen van hele flessen, dus wist ik niet of ik ook een glas of karaf kon nemen. Toevallig (we weten niet of dit toeval was of niet) was daar de andere medewerker van het vvv die we die middag al twee keer tegen waren gekomen. Hij kwam direct op ons af en ging ons helpen met de bestelling en de wijn. Hij zei dat de duurste wijn het beste was, dat die echt heel erg lekker was, en dat de andere wel goedkoper waren, maar ook niet echt lekker. En je kon alleen maar een fles bestellen. Dus besloot stefan ter plekke mee te drinken en bestelden we de meest dure wijn van de kaart van (jawel leontine!) 10 hele leva's: 5 euro. En inderdaad, hij was echt heel erg lekker.
Ik wilde graag olijven (maslini) maar die hadden ze niet. De vvv'er ging toen even weg om die wijn te regelen en kwam terug met de mededeling dat de gastvrouw wel olijven voor me wilden gaan opsnorren. Kijk, dat is service.
Het eten was verder erg lekker, behalve het vlees, dat viel een beetje tegen, maar we hadden het desondanks geweldig naar ons zin. Het werd helemaal leuk toen de hele stroom in de hele omgeving er af viel en we in totale duisternis gehuld waren. Al gauw kwam de gastvrouw iedereen kaarsjes brengen en was de sfeer weer op en top.
De man van het vvv was trouwens ook nog naar ons toe gekomen om het paardrijden rond te maken voor vrijdag, dus dat stond ook vast.
De volgende dag gingen we vroeg op om te wandelen in het balkan gebergte. We zijn eerst nog even over de markt gelopen die voor onze deur was. Erg leuk dat ze hier alles nog met weegschalen en gewichtjes doen. Voordat we bij de bergen waren, waren we alweer 1,5 uur verder, want je moest er heen lopen, en er ging verder niks naar toe. We hadden onze zwemkleding onder onze kleren aangetrokken omdat die amerikaan had gezegd dat je ergens van de rotsen in het water kon springen. We kwamen aan bij de ecotrail, die over ladders en bruggetjes gaat, erg leuk, maar ook erg snel weer uitgelopen. Omdat we zo snel klaar waren, besloten we nog een stuk groene route te doen en daarna terug te lopen over een stuk bruin en een stuk blauw, dat moest ongeveer even lang zijn als die hele ecotrail die we ervoor hadden gedaan, als je keek naar de lengte van de lijntjes op de kaart.
HELAAS viel dat zwaar tegen. Die groene route liep alleen maar steil omhoog, en je zag eigenlijk vrij weinig. Eerst alleen maar bos, en daarna juist een open heide, waar de hitte niet te stuiten was. Echt waar, in die hitte is bijna elke activiteit te zwaar. Eindelijk vonden we dan het bruine pad, en toen waren we wel redelijk snel beneden, maar ik ben waarschijnlijk met mijn kuiten langs struikjes en plantjes gegaan waar ik allergisch voor ben, want nu zitten er allemaal rode bultjes op die vooral heel zeer doen in de zon. Ik kon het gistermiddag wel uitkrijsen tijdens het teruglopen, zo'n pijn deed het. Het voelt precies alsof iemand een vlammetje bij je kuiten houd, maar je je benen er niet vandaan kan trekken.
In het hotel heb ik heel voorzichtig gedoucht en daarna m'n kuiten heel dik ingesmeerd met die vaseline aloe vera spul die ik van jou (mama) voor m'n verjaardag heb gekregen, werkt perfect.
Die avond werd ik alleen helemaal niet goed, en ik was echt bang dat ik weer zo ziek als vorig jaar zou worden. Ik heb de hele avond heel stil op bed gelegen, omdat ik bang was om over te geven als ik me zou bewegen. Waarschijnlijk kwam dat gewoon door de hitte die middag. Stefan heeft toen soep gekocht en beneden bij de hotelvrouw gevraagd of hij het klaar mocht maken. Die vrouw is toen de soep gaan maken en heeft het later bij ons boven gebracht. Rara, wie zat er beneden bij die familie? Jawel, de man van het vvv kantoor. Toeval? Wij vragen het ons af.
De soep hield ik gelukkig binnen en daarna voelde ik me iets beter. We zijn daarna vroeg gaan slapen met goede hoop op morgen, hoewel ik vreesde dat het paardrijden niet door kon gaan.
Gelukkig, het lot wilde dat ik me beter voelde, en was mijn misselijkheid weg vannochtend. We zijn toen op pad gegaan richting de manege, dat 7 kilometer lopen was. We waren nog maar net het dorp uit toen er zo'n paard en wagen langs kwam. We hebben toen gevraagd of we met hem mee mochten rijden, en uiteraard mocht dat. Dat scheelde lopen zeg, we hebben meer dan een half uur in de kar gezeten en gelukkig gaat die niet zo snel, anders waren we er veel te vroeg. Ik 'moest' van de man naast hem gaan zitten, en na een beetje miscommunicatie begreep ik dat hij wilde weten waar we vandaan kwamen: hollancia of hollandia dus. Dat vond ie volgens mij schitterend, want langs elke voorbijganger hield ie even halt, wees hij op mij en brabbelde hij iets over hollandia. De blikken gingen altijd vooral mijn kant op, alsof ik een prijs was die hij in de wacht had gesleept, heel grappig.
Uiteindelijk waren we nog een uur te vroeg, maar we hebben bij de manege kunnen zitten. Om kwart voor 11 ofzo kwam cowboy billy met zo'n 7 paarden naar beneden draven, een heel leuk gezicht. Hij zadelde er drie op, wij waren dus de enigen die mee zouden gaan. Er waren twee bruine paarden, een merrie en een hengst, en een schimmelhengst. De cowboy, volgens mij heette hij Pedro, zat op de merrie, die heel erg fel en eigenwijs was. Ik klom op de merrie, omdat die het kleinst leek en het makst. Stefan koos de andere bruine. Allemaal erg mooie paarden, hoewel die van mij een beetje bejaard was. Volgens mij was dat eigenlijk Pedro's paard. Ik ben de namen van de paarden helaas kwijt, die van mij heette iets van soptjoei ofzo.
De paarden waren aan elkaar gebonden, wat denk ik maar goed is ook, anders waren we allebei een andere kant op gelopen. Het voelt echt heel machtig om op zo'n beest te zitten. Het idee dat er iets levends onder je zit dat jou die bergen in trekt vind ik wel een machtig idee. Het gaat wel erg heen en weer, en je schuift best veel in je zadel, waaroor steef en ik allebei last hebben van ons stuitje nu.
Pedro (ik noem het voor het gemak maar zo) nam ons gedeeltelijk over dezelfde route (die beruchte groene) als gister, maar nu konden we pas van de omgeving genieten en ging het veel sneller. De omgeving was echt prachtig, en om daar op een paard doorheen te lopen, je voelt je echt een prinses (en stefan een koning). Na dik 2,5 uur te hebben gereden waren we weer terug, en toen hadden we het ook wel een klein beetje gehad, omdat we echt last hadden van ons stuitje (en stefan van zijn nek en rug, vraag me niet hoe hij DAT voor elkaar heeft gekregen).
De terugweg moesten we helaas zelf lopen, we kwamen geen kar meer tegen, maar dat gaf niet. Het was toen zo heet dat je zelf geen schaduw meer had en er bijna nergens schaduw te vinden was dus. Maar we waren sneller terug dan we dachten.
We hebben toen even lekker een salade gegeten en zijn toen gaan douchen en dutten, want de ouwetjes waren moe van deze avonturen.
Straks gaan we weer lekker uit eten, ik heb er weer zin in. Morgen gaan we door naar Triavna, ben beniewd hoe die stad zal zijn. We zijn nu wel dik over de helft van de vakantie, maar hebben toch nog ruim een week, heerlijk!
Weet je dat ze hier geen wc papier in de wc gooien, maar in de afvalemmers ernaast? Daar kwamen wij ook pas na 3 verstopte wc's achter...
Ik weet nu even zo snel geen typische dingetjes meer, ik weet ze altijd weer als ik ze tegenkom, maar dan kan ik ze niet opschrijven.
Nou, ik hoop dat jullie kans zien om te reageren, ik ben benieuwd hoe het daar gaat. Hebben zich nog wereldrampen voltrokken daar?
Heel veel liefs en tot snel,

Mies en steef